A co, gdyby tak z dnia na dzień stać się milionerką? - czyli recenzja książki Kasi Pisarskiej.

Autor: Kasia Pisarska
Tytuł: Wiedziałam, że tak będzie
Wydawnictwo: MUZA SA
Liczba stron: 271
Ocena: -5/6

     Chyba każdy z nas chociaż raz marzył o tym, żeby wygrać los na loterii. Wtedy to, stając się niewyobrażalnie bogatymi, moglibyśmy robić cokolwiek tylko chcemy. Jednak z drugiej strony, ogromna suma pieniędzy może też przerosnąć człowieka i wprowadzić go w zagubienie. Książka, którą ostatnim czasem czytałam, czyli "Wiedziałam, że tak będzie" autorstwa Kasi Pisarskiej to zabawna, aczkolwiek nie jakoś specjalnie ambitna (pod względem językowym), historia pełna humoru, w której to główne bohaterki w jednej chwili stają przed dylematem: co można robić będąc niewyobrażalnie bogatą? Krótko mówiąc, jest to naprawdę pozytywna książka, chociaż swoje minusy także ma - lecz mimo to, stanowi idealny sposób na zrelaksowanie się jakąś wieczorową porą. 

     Laura - narratorka całej historii - to najlepsza przyjaciółka Weroniki - kobiety, która nagle z dnia na dzień została milionerką. Podczas pobytu we Włoszech, w trakcie którego szukała dowodów zdrady swojego męża, postanowiła zagrać w Enalotto. Nie spodziewała się niczego szczególnego, lecz okazało się, że jej kupon wart był miliony. Musząc odebrać nagrodę, angażuje w to przedsięwzięcie oczywiście Laurę, z którą to zamierza podzielić się pieniędzmi. Dwie przyjaciółki - obie wolne, gdyż jedna dopiero co się rozwiodła, drugiej z kolei nie dane było znaleźć partnera swojego życia, wyruszają do Mediolanu, by odebrać pieniądze. Jednocześnie przeżywając mnóstwo przygód, będą musiały odpowiedzieć sobie na pytanie - czego tak naprawdę chcą od życia, skoro mogą prawie wszystko? Jak potoczą się losy Weroniki oraz Laury? Czy we Włoszech oprócz wygranej, odnajdą także szczęście, a być może nawet prawdziwą miłość? Odpowiedzi na te, jak i wiele innych pytań, znajdziecie oczywiście sięgając po książkę "Wiedziałam, ze tak będzie."
     Myślę, że zacznę od plusów, jakie niesie ze sobą lektura. Po pierwsze, nie sposób jest oderwać wzrok od okładki, a że mam słabość do pięknej oprawy graficznej, ta - obsadzona w liliowym kolorze - niezwykle mnie urzekła. Po drugie, również tytuł jest świetny i chwytliwy, bo poniekąd to niby krótkie zdanie, bardzo często wypowiadamy, szczególnie gdy jakaś sytuacja miała już miejsce. Kolejnym plusem jest miejsce akcji, czyli gorące Włochy. Stąd też czytając tę książkę, gdy za oknem pogoda jak przystało na polski klimat, nie jest szczególnie piękna, mogłam przenosić się w myślach do kraju, gdzie słońce praży na niebie i wraz z bohaterkami przeżywać różne przygody. Bo właśnie - ich jest tam mnóstwo i praktycznie każda jest niezwykle zabawna sprawiając, że uśmiech sam pojawia się na twarzy czytelnika. To zdecydowanie pełna humoru książka, która stanowi idealną opcję, by się zrelaksować, bo perypetie dwóch przyjaciółek, zdecydowanie zostały bardzo zabawnie przedstawione. Co więcej, książkę czyta się błyskawicznie, może po części dlatego, że nie liczy zbyt wielu stron, lecz myślę, iż spowodowane jest to przede wszystkim barwną fabułą, której zadaniem jest przede wszystkim bawić czytelnika - i to praktycznie już od pierwszych stron. 

     Jeśli chodzi o minusy, to w pewnym sensie należy do nich język, jakim posługuje się Autorka. Z jednej strony jest naprawdę lekki i przyjemny, pełen humoru, przez co, jak już wspomniałam, książkę czyta się migiem, lecz mnie do końca nie satysfakcjonuje. Momentami miałam wrażenie, że pewne sytuacje czy wypowiedzi były już za bardzo przerysowane. Co więcej, osobiście uwielbiam książki, gdzie ten język jest bardziej subtelny i wyszukany, więc w tej lekturze, nie do końca przekonał mnie styl stworzony przez Autorkę. Natomiast większych minusów co do samej treści nie znalazłam, bo zdecydowanie mimo wszystko, klimat tej książki jest świetny. 

     Skupiając swoją uwagę na bohaterach, jestem nieco rozdarta. Właściwie to polubiłam te dwie, nieco szalone przyjaciółki. Przede wszystkim mogły liczyć na siebie wzajemnie i ta relacja była bardzo pozytywnie ukazana. Już sam fakt, że Weronika postanowiła podzielić się swoją nagrodą z Laurą pokazuje, iż kobiety bardzo sobie ufały. Natomiast w pewnym sensie, nie do końca przemawiała do mnie postawa chociażby Laury, która będąc kobietą po czterdziestce, tak naprawdę w pewnych momentach zachowywała się jak nastolatka, co mnie po prostu śmieszyło, ale nie do końca w pozytywnym sensie, a bardziej ironicznym. Tak czy siak, bohaterowie, zarówno dwie przyjaciółki, jak i pozostali, zostali wykreowani całkiem w porządku.

     Podsumowując, polecam tę lekturę każdemu, kto chce miło spędzić czas przy beztroskiej historii, pisanej prostym, lekkim językiem, który pochłania się w mgnieniu oka. Na zimowe wieczory będzie to idealna opcja, która sprawi, że przeniesiecie się na chwilę do gorących Włoszech, by wraz z bohaterkami przeżywać mnóstwo zabawnych historii. Jeśli jednak szukacie czegoś bardziej wyszukanego, gdzie wszelkie zdania niosą w sobie jakąś sentencję, sięgając po "Wiedziałam, że tak będzie", możecie lekko się rozczarować. Stąd też, wybór pozostawię Wam, natomiast osobiście nie żałuję, iż sięgnęłam po tę książkę, bo zdecydowanie poprawia humor.

     To już wszystko, jeśli chodzi o recenzję historii stworzonej przez Kasię Pisarską. Niebawem znów się tutaj odezwę - chociaż jak widzicie, pod względem czytelniczym, ten miesiąc nie jest póki co najlepszy, ale może w zbliżające się Święta, uda mi się to zmienić. Póki co - trzymajcie się!

Za możliwość przeczytania dziękuję serdecznie:

Wydawnictwu MUZA SA

Zdjęcie okładki znalezione: tutaj.