"Love, Rosie" - czyli historia niezwykłej przyjaźni.

 

Autor: Cecelia Ahern

Tytuł: Love, Rosie

Wydawnictwo: Akurat

Liczba stron: 512

Ocena: 5.5/6

      Uwielbiam czytać. Oczywiście co się z tym wiąże to kocham książki, w tym sensie, że coraz częściej lubię je posiadać na własność. Tworzę wtedy powoli swoją własną "biblioteczkę", która idealnie pasuje do tego mojego czytelniczego świata. Stąd kiedy tylko widzę jakiś konkurs książkowy, nie ma opcji, żebym nie wzięła w nim udziału. Co do losowań różnego typu to nie mam aż takiego szczęścia, za to jeśli konkurs opiera się na odpowiedzeniu na zadane pytanie - coraz częściej udaje mi się powiększać tą swoją "biblioteczkę". Z kolei kiedy wejdę do księgarni, nie jestem w stanie z niej wyjść zanim nie przejrzę jednej, dwóch, ewentualnie dziesięciu książek, które przyciągnęły mój wzrok, a niestety na zakup wszystkich, studencki budżet niekoniecznie pozwala. Jednak gdy widnieje gdzieś jakieś "-50%, -30%" itp. to jak nie oprzeć się okazji?
      Tak było i tym razem... Moim oczom ukazała się książka "Love, Rosie" (dwoją drogą książka ta wcześniej wydana została pod tytułem: "Na końcu tęczy", natomiast ze względu, że na podstawie tej lektury powstał film, została stworzona inna oprawa graficzna, jak i tytuł) autorstwa Cecelii Ahern, w cenie tak przyciągającej, że nie mogłam jej nie nabyć. Oczywiście skojarzyłam, że na jej podstawie powstał film, o którym ktoś opowiadał mi, że całkiem dobrze się go oglądało, a także czytałam na jakimś blogu recenzję książki, która była zdecydowanie na TAK. Więc po tym krótkim namyśle, jak i błagalnym wołaniu owej lektury "weź mnie!", znalazła się w moich rękach... A ja bardzo szybko przez nią przebrnęłam, by móc napisać jej recenzję na blogu. Stąd - by już nie przedłużać, zapraszam Was do przeczytania krótkiego opisu historii zawartej w tej książce, a także swojej ogólnej oceny fabuły jak i bohaterów.

         Alex i Rosie to przyjaciele, którzy znają się od dziecka. Uwielbiają spędzać ze sobą czas, są praktycznie nierozłączni. Wspólnie przeżywają różne przygody, jak i często wpadają w tarapaty. To przykład ludzi, którzy są zdecydowanie najlepszymi przyjaciółmi. Jednak relacja jaka ich łączy, zostaje wystawiona na próbę w momencie, gdy Alex wraz z rodzicami musi przeprowadzić się z Irlandii do Bostonu... Od tej chwili ich życie lekko się komplikuje, bowiem dzieli ich tysiące kilometrów. Mimo wszystko piszą do siebie jak najczęściej, telefonują, zwierzając się ze swoich problemów, a także planując, że wkrótce znowu będzie jak dawniej. Rosie dostaje się bowiem na studia właśnie w Bostonie, jednak jej wspaniałe plany, komplikuje pewne wydarzenie, które sprawia, że tę dwójkę przyjaciół nadal dzieli ogromna odległość. Czy w zetknięciu z prawdziwym życiem, mnóstwem wydarzeń, jakie mają miejsce, ich przyjaźń przetrwa? Może przerodzi się w coś głębszego, a może całkowicie stracą ze sobą kontakt? Tego jednak dowiecie się, gdy sami sięgniecie po książkę "Love, Rosie".
         To, na co warto zwrócić uwagę, to forma w jakiej książka została napisana. Otóż jest to zlepek listów, maili, a także różnych internetowych rozmów (chociażby na czacie), które odbywają się pomiędzy głównymi bohaterami, ale także wieloma innymi, występującymi w tej lekturze. Stąd nie znajdziemy tutaj zbyt wielu opisów chociażby miejsc, a także dialogów - z wyłączeniem rzecz jasna, tych rozmów na czacie. Mimo to, dokładnie wiemy co się wydarzyło, co dzieje się w danej chwili, a także często - co wkrótce ma mieć miejsce. Jedynie epilog jest nieco inny, gdyż to już krótki opis konkretnej sytuacji. Chociaż na początku czytania nieco drażniła mnie ta forma, ze względu na to, iż po prostu lubię przeróżne opisy, bardziej rozbudowane wątki, to z czasem tak bardzo wkręciłam się w historię Rosie i Alexa, że nie wyobrażam sobie, iż mogłaby zostać stworzona w inny sposób, jak właśnie w formie tych listów.
       Jeśli chodzi o samych bohaterów, to niezwykle się z nimi zżyłam, mimo że za niektóre ich decyzje, miałam ochotę osobiście coś im zrobić... Jednak cały czas szłam z nimi tą ścieżką jaką sobie wybierali. Każde z nich ma swój własny świat. Rosie to osoba, która nie ma lekko, często życie wystawia ją na próbę, a mimo wszystko kobieta podnosi się za każdym razem i dąży do realizacji swoich marzeń. Alex z kolei osiąga sukcesy zawodowe, jednak jego życie prywatne nie zawsze jest tak szczęśliwe jakby chciał. Lekko drażniło (właściwie to w takim humorystycznym sensie) mnie w nim to, że przez całe trwanie książki, nie wiedział, jak poprawnie pisać słowo "wiem". Mimo wszystko najfajniejsze w czytaniu było przechodzenie z tymi bohaterami przez wszystkie etapy ich życia - od momentu dzieciństwa, poprzez pierwsze kroki stawiane w dorosłości, aż po ich bycie naprawdę dojrzałymi ludźmi, wiedzącymi czego chcą.  Oczywiście nie mogłoby zabraknąć także postaci takich jak chociażby Ruby, która swoimi wypowiedziami niejednokrotnie mnie rozśmieszała, Katie - niezwykle barwnej osoby, Toby'ego,  Josha, Stephanie, czy też nawet Kevina i Ruperta.
          Muszę przyznać, że naprawdę podobała mi się ta książka. Mimo że liczyła ponad pięćset stron, przebrnęłam przez nią niezwykle szybko. Wręcz kiedy zaczęłam czytać, nie chciałam się od niej odrywać. Zdecydowanie doprowadza do łez: zarówno śmiechu, jak i wzruszenia. Historia bohaterów pokazuje, że życie nie zawsze jest takie jak sobie wymarzymy. Możemy coś planować, dążyć ku własnym celom, aż nagle świat rzuci nam kłody pod nogi i w jednej chwili wszystko co do tej pory wydawało nam się osiągalne, zmienia się w drobny pył. Jednocześnie relacja jaka łączyła tę dwójkę ludzi pokazuje, że prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko, nawet tysiące dzielących kilometrów czy zmieniające się spojrzenie na świat. Co więcej, ta relacja łącząca Rosie i Alexa uświadamia, że przyjaźń pomiędzy kobietą a mężczyzną często wystawiona jest na próbę: bo co, jeśli któreś zacznie czuć coś więcej? Wtedy pojawia się mnóstwo pytań: lepiej o tym zapomnieć czy może powiedzieć? A każda z tych opcji może nieść za sobą ryzyko... Historia tej dwójki przypomina mi poniekąd wydarzenia jakie miały miejsce w książce "Jeden dzień" (której recenzję również znajdziecie na blogu). Tam była dwójka przyjaciół (Emma oraz Dexter), których życie nie oszczędzało i często wystawiało na próbę, tak i tutaj mamy ludzi, jacy znają się praktycznie na wylot, a mimo wszystko mnóstwo przeciwności losu sprawia, że przyjaźń jaka łączy Rosie i Alexa nie jest łatwa. Tak czy siak, książka naprawdę mi się podobała, więc jeśli tylko macie trochę czasu wolnego, polecam by po nią sięgnąć.
       Wiem, że na podstawie tej książki powstał film i bardzo chciałam go obejrzeć, by móc porównać ekranizację do historii zawartej w lekturze, jednak nie dane mi było znaleźć w internecie wersji, która nie byłaby zablokowana bądź nie wymagała podawania numeru telefonu, jakim to niekoniecznie chcę się dzielić w każdym możliwym miejscu... Więc myślę, że kiedyś na pewno obejrzę historię Rosie i Alexa na ekranie, natomiast na obecną chwilę dzisiaj pozostaje jedynie recenzja książki. A to, co ją dopełni, to oczywiście (tradycyjnie) godne uwagi cytaty:

• "Myślę, że życie lubi nas od czasu do czasu wypróbować: czujesz, że się staczasz, coraz szybciej, a kiedy Ci się wydaje, że już dłużej tego nie wytrzymasz, nagle się poprawia."
• "Znowu znalazłam się w punkcie, gdy nie wiem, dokąd zdążam. Wygląda na to, że co kilka lat burzę całe swoje życie i zaczynam je budować od nowa. Nieważne co robię, i jak bardzo się staram, bo i tak nie osiągnę wyżyn błogostanu, prosperity i bezpieczeństwa, jak wielu innych ludzi. Nie mówię o zostaniu milionerką, życiu długo i szczęśliwie. Chodzi mi tylko o to, aby wreszcie móc się zatrzymać, przestać robić to, co robię, rozejrzeć się dookoła, odetchnąć z ulgą i pomyśleć, że wreszcie dotarłam tam, dokąd chciałam."
• "Można uciekać i uciekać w nieskończoność, ale prawda jest taka, że wszędzie tam gdzie się zatrzymasz dopadnie cię twoje życie."
• "W życiu nie ma nic pewnego, ale jedno wiem - trzeba ponosić konsekwencje swoich czynów, przyjąć odpowiedzialność za swoje uczynki."
• "Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić."
• "Teraz już wiem na pewno, że tam, na końcu tęczy, czeka na mnie spełnienie marzeń."

          To już wszystko jeśli chodzi o dzisiejszy wpis. Mam nadzieję, że Wam się spodobał. Starałam się nakreślić pokrótce losy tej dwójki osób, a także zawrzeć własną opinię odnośnie tej książki. Myślę, że już nic więcej dodawać nie muszę, oprócz jeszcze raz zachęcenia Was by sięgnąć po tę lekturę, zwłaszcza wieczorową porą, przy kubku gorącej herbaty. Niedługo znów postaram się tutaj napisać, a póki co - trzymajcie się!

Zdjęcie okładki znalezione: tutaj.