Sesja - czyli czas, kiedy studenci robią wszystko... Oprócz nauki.

     Nadszedł styczeń, a wraz z nim, jak widać, moja aktywność na blogu nieco się zmniejszyła. Jest mi troszkę wstyd, że ostatni wpis pojawił się równo tydzień temu i od tego czasu nie miałam chwili, by wrzucić dla Was coś nowego. Jednak jak wspominałam na fanpage'u, nadchodzi czas ciężki dla każdego studenta, czyli sesja. Zbliża się ona wielkimi krokami, a co się z tym wiąże, pełno jest różnego rodzaju kolokwiów, zaliczeń... Mnie także nie oszczędziła i sprawia, że cały weekend zawalony mam nauką. Jednak zbliżająca się sesja (bądź trwająca, w końcu różne uczelnie mają swoje własne terminy jej rozpoczęcia, u mnie jest to luty, ale oczywiście ostatni tydzień stycznia to same kolokwia :D), zainspirowała mnie do stworzenia dzisiejszego wpisu. Będą to poniekąd luźne przemyślenia pokazujące jak my, studenci, podczas sesji stajemy się niezwykle kreatywni, jak również robimy wszystko, byle się nie uczyć i wtedy nawet sufit okazuje się być fascynujący... Co więcej, podczas tego okresu nagle "przypadkiem" znajdujemy nowy, ciekawy serial, czy też nie pogardzimy przeczytaniem kolejnej książki... Już nawet nie wspominając o słynnym "zamiataniu pustyni". Stąd też, w kilku krótkich punktach, opiszę jak to jest z tą sesją widzianą moimi oczami.

1. Że niby nauka? Przepraszam bardzo, nie mogę się skupić w tym bałaganie!

Po kilku godzinach wykładów i ćwiczeń, student w końcu wraca z uczelni. Wydawać by się mogło, że to kolejne nudne popołudnie. Jednak spojrzawszy w swój kalendarz, student nagle uświadamia sobie, że jutro czeka go kolokwium zaliczeniowe z ważnego przedmiotu, a notatki do tej pory grzecznie sobie leżały.... "No ale nic - myśli sobie - trzeba będzie się nauczyć, przecież to na pewno nie jest skomplikowane, chwilkę mi to zajmie". Siada za biurkiem, bierze do ręki gruby stos notatek i zaczyna czytać... Po długim czasie (czyli jakiś pięciu minutach), nagle widzi przed sobą papierek, który pasowałoby wyrzucić. "O, a tutaj znowu ogromna warstwa kurzu - może by tak pościerać... A w sumie podłoga też nie za czysta - przecież jak na chwilę zostawię notatki - myśli intensywnie nasz student - to nic się nie stanie. Szybko sprzątnę pokój i od razu warunki do nauki będą lepsze!". Tak też notatki leżą sobie kolejnych kilka godzin, bo przecież jak pokój, to czemu by nie posprzątać też kuchni czy łazienki, aż w końcu pojawia się to słynne, wspomniane już przeze mnie "zamiatanie pustyni". A kolokwium samo się przecież napisze...

2. Tak wiele do zrobienia - tylko od czego zacząć? Hm, wiem - może przeczytam jeden rozdział tej świetnej książki, albo obejrzę odcinek nowego serialu?

Sesja to również czas, podczas którego, jak napisałam we wstępie, niby przypadkiem znajdujemy sobie mnóstwo zajęć - tyle, że wszystkie one nie mają nic wspólnego z nauką. No, chociaż gdyby się uprzeć, to przecież oglądając serial po angielsku szkolimy ten język, a czytając książkę pobudzamy swoją wyobraźnię i również rozwijamy język - w tym przypadku nasz ojczysty. Jednak sens w tym, że sesja, a wraz z nią ogrom nauki sprawia, że nie wiedząc czemu, robimy wszystko, byle tylko omijać tonę notatek szerokim łukiem... "Przecież jest jeszcze czas - tłumaczy sobie usilnie student/studentka - poza tym skoro brałem/brałam udział w wykładach i ćwiczeniach to nie ma szans, żeby tego nie ogarnąć". I tak też włącza sobie kolejny odcinek serialu, potem następny, aż nagle okazuje się, że skończył się sezon, czy też czyta rozdział książki, no, ewentualnie kolejne dwadzieścia, dochodząc do ostatniej strony. A zegar tyka, do egzaminu zostało niewiele godzin. No więc pasowałoby otworzyć w końcu te notatki, co nie? I nagle - bach! - w głowie tylko jedna myśl "nie zdam tego, nie ma szans".

3. Sesja rozwija kreatywność i odkrywa głęboko chowane talenty!

Siedzi sobie taka tam zwykła studentka i rozwiązuje zadanka na egzamin. To nic, że połowa z nich jest tak skomplikowana, że ciężko nawet zacząć - nasza studentka się nie poddaje. Jednak po którejś z rzędu porażce, jej myśli zaczynają błądzić w innych kierunkach. A to nagle rysuje sobie coś na brzegu karteczki. "O, całkiem dobre - myśli w duchu" i rysuje nadal. Nagle zamiast skomplikowanych równań, kartka staje się wręcz istnym dziełem sztuki! Bierze więc kolejną i rozpoczyna proces od początku, tym razem z innym pomysłem... Potem nagle myśli sobie, że może by jednak spróbować czegoś innego? Pisanie w końcu wychodzi jej całkiem dobrze, więc włącza laptop, uruchamia słynny "word" i pisze... Po kilku godzinach widzi przed sobą opowiadanie i czuje się dumna z siebie. Aż nagle przypomina sobie o zbiorze z zadankami, lecz spojrzawszy na zegar, jedyne na co ma ochotę to się rozpłakać.

4. Student rozumie studenta - więc czemu by nie pooglądać śmiesznych filmików i obrazków?

Serial się skończył, książka też, wokół nie ma bałaganu, a nowo odkryty talent na chwilkę się ulotnił. No cóż, wszystko wskazuje na to, że pasowałoby w końcu wziąć się do nauki. Ale oczywiście co lepiej zrobić? No sprawdzić fejsa - a nuż ktoś napisał coś o jutrzejszym egzaminie czy też wrzucił test z roku poprzedniego... Co prawda, okazuje się, że grupa kierunku milczy, ale skoro już się jest na tej niebieskiej książce, może by tak rzucić okiem na śmieszne obrazki? I nagle leci lajk za lajkiem - a to sesja coś tam, o, a tutaj egzamin coś tam, o - popatrzcie - a tu ten śmieszny kot! Po przeglądnięciu już wszystkiego, nauka nadal grzecznie czeka, a dla nas przyszedł czas na filmiki na youtube - oczywiście o czym? O sesji! Tylko to dziwne - skoro tak lubimy o niej czytać, to dlaczego omijamy ją szerokim łukiem? No cóż, to widocznie jeden z paradoksów studenta!

5. A kiedy już nie ma czego oglądać, egzamin tuż tuż, czas w końcu sięgnąć po notatki... O, jaka szkoda, że nagle zadzwonił telefon!

Nastał ten moment. W końcu poczuliśmy wewnętrzną potrzebę nauczenia się czegokolwiek na egzamin - no bo w sumie jeśli zda się teraz, to ma się potem więcej czasu wolnego. Brzmi całkiem logicznie, nie? No więc czytamy te notatki, rozwiązujemy zadanka, a wskazówki zegara oczywiście przesuwają się strasznie wolno. Mamy wrażenie, jakby minęła cała wieczność, a to dopiero piętnaście minut. Media znowu zaczynają wołać, byśmy skupili na nich swoją uwagę, sufit krzyczy - spójrz na mnie, jestem taki piękny! Ale my usilnie próbujemy zapamiętać mnóstwo wzorów czy też innych, jakże ciekawych i przydatnych w życiu rzeczy. Czas mija, mija i mija... Aż tutaj nagle dzwoni telefon.
-No cześć, ogarniasz już wszystko? - pyta znajomy.
-Taa, chciałoby się - odpowiadasz.
-No to spoko, ja też nie, to jak, widzimy się za pół godziny w miejscu XYZ?
-Ale, ale... (tutaj w głowie kłębi się myśl - przecież jutro egzamin!) - no dobra, to się zbieram, do zobaczenia!
I tak oto nudny wieczór z nauką, zamienia się w zakrapiany czymś mocniejszym, towarzyski wieczór z przyjaciółmi...

     Przechodzę powoli do końca tego wpisu, który oczywiście został napisany tak naprawdę pół - żartem, a pół - serio (no bo cóż, sesja w końcu naprawdę pobudza kreatywność - sami widzicie, że zamiast czytać nadal notatki, postanowiłam napisać dla Was coś na moim kochanym "Chaosie Myśli"). Jednak sesja, mimo tych mnóstwa rzeczy, jakie rozpraszają nas, studentów, jest okresem, w którym trzeba się pouczyć. W końcu każdy z nas dobrowolnie zdecydował się studiować, więc nie chce tego zawalić jedynie poprzez słynne lenistwo. ;)
     Dlatego też, nie mam pojęcia, kiedy znowu coś tutaj napiszę. Ten tydzień zapowiada się dla mnie ciężko - praktycznie codziennie mam jakieś kolokwium, nie mówiąc już o tym, że są też dni, kiedy mam ich dwa bądź trzy - no ale cóż, można? No jasne, że można, haha. Mam jednak nadzieję, że w przyszły weekend pojawi się coś nowego, prawdopodobnie recenzja pewnej książki, bo czyta się ją niezwykle szybko, stąd kilkakrotne przebycie drogi z mieszkania na uczelnię i odwrotnie sprawi, że pewnie uda mi się ją przeczytać do weekendu. Póki co - trzymajcie się i łapcie jeszcze (szczególnie Wy, studenci), jeden krótki filmik, który od pierwszego semestru tradycyjnie zawsze oglądam przed sesją! ;)

Filmik znaleziony na: youtube