Blogosfera - czyli to, co mnie irytuje i to, co w niej lubię.

    Już jakiś czas nie było tutaj żadnych moich przemyśleń. Skupiłam swoją uwagę głównie na recenzjach książek czy też interpretacjach utworów muzycznych, jak i oczywiście na pojawiającej się w każdym tygodniu - piątce ulubieńców. Stąd dzisiaj powracam poniekąd do przemyśleń, być może takich, które mogą spotkać się z mało przychylnymi opiniami od niektórych. Dlaczego? Otóż tym razem będzie o... blogerach, a właściwie częściowo o tym, co mnie osobiście irytuje w całej blogosferze, ale także o tym, co w niej lubię. Wiem, że na wielu innych stronach pojawiają się wpisy o podobnej tematyce, zatem mój nie będzie jakoś szczególnie wyjątkowy, ale chciałam pokazać własny punkt widzenia. Zatem - serdecznie zapraszam do przeniesienia się chociaż na chwilę w świat mojego chaosu myśli.

      Od pewnego czasu udzielam się na różnego rodzaju grupach na tzw. "książce twarzy", chociaż właściwie mimo różnych nazw tych wszystkich zrzeszeń blogerów, cel jest taki sam - zareklamować swój blog w taki sposób, by ludzie faktycznie weszli, poczytali co też mamy do powiedzenia, czasami skomentowali, bądź zaobserwowali nasze witryny... Niestety często zdarza się, że wśród powszechnego spamu i słynnych "kom za kom" czy "obs za obs" giną wpisy prawdziwych perełek nie bawiących się w wymienione wcześniej przeze mnie rzeczy. To pierwsza sprawa o jakiej chciałabym wyrazić swoją opinię. Nie rozumiem dlaczego spora część blogerów próbuje na siłę nabić sobie komentarzy czy też obserwatorów. Szczerze powiedziawszy nie wiem, co mi z tych pustych cyferek, skoro w rzeczywistości nie zyskuję nowych czytelników, którzy naprawdę śledziliby moje wpisy? Czyżby chodziło o powszechny obecnie "fejm"? Być może. Osobiście nie zamierzam się w to bawić, bo pozbawione jest to dla mnie sensu. Najczęściej to głównie nastoletnie blogerki cieszy ogromna ilość obserwatorów/komentarzy (nawet jeśli te drugie są pisane na tzw. "odwal", byle by się zrewanżować). Irytuje mnie to ogromnie gdy widzę kolejny post na jakiejś grupie o tytule "obs za obs?", "rewanżuję się za wszystko :*" (tak, tak, koniecznie z buziaczkiem bądź serduszkiem) i tym podobnie... Mnie cieszy jeśli ktoś naprawdę przeczyta mój wpis i być może nawet skomentuje, ale tak, że aż chce się to czytać. Naprawdę chyba cenię o wiele bardziej jakość aniżeli ilość. Jeśli widzę choćby jeden, ale bardziej ambitny komentarz aniżeli "fajny blog, wpadnij do mnie na ..." to aż mam ochotę podyskutować z tą osobą dłużej (co też zresztą staram się robić często - odpowiadać na Wasze opinie odnośnie wpisów). Sama również odwiedzając dobre, inspirujące blogi jeśli już zostawiam coś po sobie, to robię to w bardziej ambitnym stylu. Tak samo obserwatorzy - podoba mi się blog - obserwuję, a nie robię tego po to, by otrzymać rewanż...Jeśli komuś spodoba się mój blog i stwierdzi, że chce mnie obserwować, bardzo mnie to cieszy, bo wiem, że naprawdę będzie tutaj wpadać, a nie stanowi tylko kolejnej cyferki... Jeśli już jestem przy tym, co mnie irytuje, to jest jeszcze jedna sprawa. Gdy już chcę napisać np. o nowym poście na blogu na danej grupie, a ktoś pod tym wlepia mi linki do siebie, to zastanawiam się czy jeśli o to nie prosiłam, to czy ktoś nie umie czytać ze zrozumieniem? Na to wygląda. Jeśli chcę znaleźć nowe, ciekawe blogi, to sama wpisuję, że proszę o linki do blogów z recenzjami, felietonami, opowiadaniami i tym podobnie. Niestety nie każdy chyba potrafi to zrozumieć, bo liczy się tylko to, by jak najbardziej spamować swoim linkiem.

     Natomiast przechodząc do kolejnej rzeczy dotyczącej blogerów wiadomo, że mamy strony o różnej tematyce: od recenzji książek/filmów poprzez te z przemyśleniami, opowiadaniami, związane z urodą, modowe i tak dalej... Tyle, że mam wrażenie, iż coraz częściej spotykam na swojej drodze multum blogów tzw. "szafiarek", które na siłę chcą się wybić bądź robią to dla współpracy... Kurcze, nie chodzi mi o hejt na takie osoby i ich blogi, a raczej o próbę zrozumienia, dlaczego jeśli nie znam się na czymś to zakładam stronę o tej tematyce? Po to, by mieć darmowe ubrania? Nie, dzięki! Są szafiarki, których stylizacje są genialne i wpadam na ich blogi naprawdę często żeby się chociaż zainspirować. Ale gdy widzę kolejną osobę mającą blog modowy, a nie wiedzącą o czym mówi to... wybaczcie, chce mi się śmiać z rozpaczy. Tak samo jak założenie bloga, bo to jest modne, a nie posiadanie kompetencji (ciągłe błędy ortograficzne i chodzi mi o te, które są naprawdę rażące), albo też pytanie: "O czym napisać nowy post? Bo nie wiem". Ludzie, jeśli nie macie pomysłu na siebie, na swoje wpisy, to nie pchajcie się do blogosfery, bo jedyne co robicie to sprawiacie, że prawdziwe perełki gdzieś giną. Oczywiście nawiązując do tego punktu moich dzisiejszych przemyśleń, jeśli chodzi o to zakładanie bloga nie mając pojęcia o danej dziedzinie, to nie tyczy się tylko mody, ale także literatury czy filmu bądź równie popularnych obecnie DIY (są takie, które uwielbiam, naprawdę dobre, ale i te, na których znajdę... przepis na koktajl truskawkowy - serio ludzie, serio? Wiem, że jakby nie było zrobione samodzielnie, ale przecież co to za sztuka zmieszać blenderem truskawki z mlekiem/jogurtem). Tak samo współprace - nie mówię, że je tępię jakoś, bo gdybym sama miała okazję np. nawiązać taką z powiedzmy, jakimś wydawnictwem, to pewnie bym się zgodziła, bo czemu nie, ale tylko dlatego, że dopełniałoby to tematykę bloga, a nie po to, by jedynie mieć darmowe książki, bo jakby nie było prowadzę swój "chaos myśli" już prawie półtora roku i przykładam się do każdego wpisu tak, by Wam się spodobał. Stąd, współpraca – byłaby okej, ale nie jest nadrzędnym celem, dla którego stworzyłam to miejsce.

     Dobrze, trochę wyrzuciłam tych swoich irytacji, za co być może mi się oberwie, ale trudno, mam prawo wyrazić własne zdanie. Natomiast przejdę jeszcze do pozytywniejszych aspektów blogosfery. Jest tak wiele blogów wartych odwiedzenia, a często sporo z nich nie może się wybić. Tak czy siak, kiedy znajduję takie perełki, wielokrotnie nie mogę się od nich oderwać. Uwielbiam blogi z recenzjami książek i sporo już takich znalazłam. Dzięki nim często dowiaduję się o takich powieściach, o jakich do tej pory nie miałam pojęcia, a które to zachęcają do tego, by sięgnąć po nie jak najszybciej. Tak samo przemyślenia - jeśli są życiowe i wciągające, od razu poddaję się lekturze takiego bloga. Opowiadania czy też wiersze - to również świetna tematyka, która wciąga mnie od razu. Jak napisałam, wpadam też na blogi modowe (ale te z naprawdę dobrymi stylizacjami) oraz na takie, które związane są z urodą, poradami, głównie na zasadzie domowych sposobów np. na włosy czy paznokcie. W końcu jestem kobietą i mimo że sama nie interesuję się na tyle modą i urodą by o tym pisać, ale czytać - czemu nie? Oczywiście najlepiej jednak pochłania mi się blogi osób o podobnej, hm, tematyce do mojej oraz wrażliwości z jaką piszą, a jaką sama mam. Tak czy siak, uwielbiam te perełki i kiedy tylko dobrze przeszuka się blogosferę, mimo powszechnego spamu, to spokojnie znajdzie się te strony, które są warte przeczytania czy też dodania do swojej listy czytelniczej.

   Wiem, że sporo napisałam tutaj rzeczy, które mnie irytują, częściowo jedynie wprowadzając to, co jest pozytywne. Jednak potrzebuję czasami wyrzucić gdzieś swoje frustracje, a od tego jest ten blog. Oczywiście wyraziłam dość krótko swoje zdanie na poszczególne tematy stąd możecie się z nimi zgodzić bądź i nie. Poza tym wiem, że i mój blog nie jest idealny. To miszmasz, jednak w końcu "chaos myśli", zresztą na samym początku pisałam, że będzie tutaj różnorodna tematyka. Tak czy siak, zdaję sobie sprawę z tego, że szablon nie jest idealny, zdjęcia - cóż, rzadko się pojawiają, a jeśli już to też nie są najlepsze, bo wiem, że fotografa ze mnie nie będzie. Ale kocham pisać i to trzyma blog przy życiu, a utwierdzam się w przekonaniu, że jednak ktoś tutaj zagląda, czyta, bo widzę to po wyświetleniach, komentarzach, parunastu obserwatorach jak i opiniach poza blogiem od znajomych. Za to wszystko naprawdę z całego serca Wam dziękuję.

     To już chyba wszystko co chciałam zawrzeć w tym wpisie. Mam nadzieję, że całkiem dobrze Wam się to czytało. Niedługo znów postaram się coś tutaj napisać. Postawię pewnie na jakąś recenzję bądź interpretację, ale... zobaczymy. Chyba, że do niedzieli nie znajdę już więcej czasu na nowy wpis, to następna będzie piąteczka. Póki co - trzymajcie się!