Klubowa muzyka, wokół tłum ludzi, a w mojej głowie rodzą się przemyślenia...

Sobotni wieczór. Duszny klub. Muzyka, która nie do końca jest tą, jaką A. zwykle wybiera chcąc się zrelaksować. Mnóstwo ludzi tańczących wokół, a ona siedząc, przygląda się tym wszystkim osobom, momentami zastanawiając się co tutaj w ogóle robi. Z drugiej strony ma swoich znajomych i to jedyne pocieszenie dla jej duszy, ponieważ sama chyba nigdy nie wybrałaby się do takiego miejsca. Jednak już wie, że po tym wieczorze, zasiądzie do swojego laptopa, włączy ukochany blog i napisze kilka przemyśleń... Gdzie się podziała naturalność? Jak ludzie mogą aż tak się upijać? I setki innych pytań kołacze się w jej głowie, która pęka coraz bardziej i bardziej...

     Powyższy tekst dałam drogą wstępu, by wprowadzić Was dzisiaj poniekąd w to, o czym chcę napisać. Tak, spędziłam sobotni wieczór w klubie, do którego to wybrałam się ze znajomymi i gdyby nie oni, pewnie wyszłabym stamtąd równie szybko jak się znalazłam. Zdecydowanie nie jestem typem imprezowiczki (no, chyba, że mówimy o domówkach, z grupką sprawdzonych osób, bo wtedy zawsze jest wesoło), dlatego też mimo że tańczyć lubię, choć mistrzem w tym nie jestem, to kluby mnie odstraszają. Czym? Mnóstwem ludzi na parkiecie, gdzie nie wiadomo, w której chwili oberwę łokciem w oko, widokiem osób jakich nie ogarniam (jednak staram się szanować, jak każdego), brakiem naturalności u młodych kobiet, jak i całkowicie nawalonymi (bo nie mogę znaleźć chyba lepszego słowa by to określić) ludźmi, którzy widocznie myślą, że tak fajnie jest wypić parę(naście) głębszych i robić wiele głupich rzeczy, o jakich następnego dnia dowiadują się tylko z opowiadań znajomych... Oczywiście nie chcę jakoś doszczętnie krytykować osób lubiących często bawić się na imprezach, bo przecież to nic złego iść i się rozerwać spędzając miło wieczór z większą grupką podczas tańca czy też luźnych pogawędek, ale podkreślam, że często w tego typu klubach spotykamy się z całkowitym nieładem (jeszcze większym niż w moich myślach, serio!), który często nie wróży niczego dobrego... Odróżniam w miarę kulturalną zabawę od tej całkowicie szczeniackiej. Kiedy widzę, jak jakiś mężczyzna na siłę przystawia się do dziewczyny, która próbuje na wszelkie sposoby go do siebie zniechęcić, ale jednak nic nie dociera, no bo przecież alkohol zrobił już swoje, to nie jestem pewna, czy naprawdę powinno się aż tak "wyluzowywać" serią kolejnych kieliszków... Albo jakieś wszczynanie bójek, nie wiadomo naprawdę o co, a jednak niosących sporo problemów, bo to wkroczy zaraz ochrona, zrobi się nieprzyjemnie i tak dalej...

     Drugą sprawą, o jakiej chciałabym napisać i właściwie miałam stworzyć odrębny wpis dotyczący naturalności, lecz skoro zauważyłam jej brak w ten sobotni wieczór, to włączę ten temat w dzisiejszy tekst. Dziewczyny! Powiedzcie mi szczerze, naprawdę myślicie, że nakładanie tony makijażu Wam w czymś pomoże? Rozumiem, że impreza to jednak jakieś większe wyjście i każda z nas chce wyglądać dobrze, jednak bez przesady... Myślę, że trochę lekkiego podkładu, jakiś delikatny makijaż oczu (cienka kreska na powiece/cień do oczu w ładnym kolorze + tusz do rzęs), no, do tego może jeszcze lekko podkreślone usta wystarczą, by zwrócić na siebie uwagę, a nie przesadzić i dodatkowo się nie oszpecać (no, ewentualnie jeśli to naprawdę większe wyjście to zastosować trik: mocne oczy + jasne usta lub delikatne oczy + mocne usta, a nie wszystko na raz, bo zrobi się tego zdecydowanie za dużo). Zresztą podczas tańca, to wszystko zaczyna spływać i nie robi się już tak kolorowo...  Ale skoro już jestem przy tym temacie, to dołączę jeszcze swoje przemyślenia dotyczące makijażu nie tylko odnośnie jakiś większych uroczystości, ale ogólnie. Często widzi się naprawdę młode osoby, które nie potrafią wyjść z domu nawet do sklepu bez mnóstwa pudrów, cieniów czy innych rzeczy na swojej twarzy. Zdaję sobie sprawę z tego, że makijaż dodaje czasami poczucia, że "tak, wyglądam lepiej, przez co czuję się lepiej, a co za tym idzie - moja samoocena się podwyższa", ale jednak nie wiem, czy warto już w naprawdę młodym wieku (czasami widzę gimnazjalistki mające na sobie tyle mazideł o jakich ja nawet nie mam do dzisiaj pojęcia) aż tak z tym przesadzać. Makijaż jest fajny, sama to przyznaję, ale naturalny, taki, który potrafi podkreślić walory naszej urody, a nie jej oszpecać. Sama uwielbiam malować rzęsy, lubię także robić kreski eye-linerem, jednak niekoniecznie codziennie, zależy od ochoty, ale głownie na jakieś większe wyjścia. Dobry podkład czy krem BB też nie jest niczym złym, bo naprawdę poprawi koloryt skóry, zakryje to, co akurat w danym momencie nam przeszkadza, a jednocześnie nie stworzy efektu maski. Pomadki czy błyszczyki w dobrze dobranych kolorach... czemu nie? Jednak wszystko z umiarem, bo przecież naturalne piękno jest najlepsze i nie chodzi o to, by je zakrywać pod warstwą mocnego makijażu, a uwydatnić za pomocą tych wszystkich rzeczy, bez których kobiecie jednak ciężko się obejść... Dobrze, że sporo osób jednak myśli podobnie (a przynajmniej widzę po moich przyjaciółkach i po samej sobie, że naturalny makijaż to jest dobry wybór zamiast bardzo mocnego), bo to znak, że nie jest jeszcze z nami aż tak źle. 

     Inna sprawa, to bycie zbyt wyzywającymi... Tak, można takimi być i czasami zastanawiam się, czy to nie jest główny cel przede wszystkim (niektórych) kobiet wybierających się do klubu, żeby móc spędzić "ciekawy" wieczór w towarzystwie dopiero co poznanego mężczyzny. Chyba nigdy do końca nie zrozumiem, dlaczego wiele z nas tak prowokuje i ma słabą wolę jeśli ktoś już zwróci tą uwagę na naszą osobę, to zgadza się na bardzo sporo rzeczy, chociaż ledwo kogoś zna. Ale cóż - tak już chyba po prostu jest, że niektórzy może szukają bliskości, a skoro nie znajdują jej nigdzie indziej, próbują umilić sobie czas chociaż przez jedną noc... Nie wiem, nie rozumiem tego do końca, ale widocznie tak już jest w tym świecie i nie wszystko da się ogarnąć. Jednak widok kolejnej 'miziającej się' na środku parkietu pary (chodzi mi tutaj o taką, która dopiero co się poznała, a da się rozpoznać czasami kto przyszedł sam czy w grupie znajomych, jednak bez tej swojej tak zwanej "drugiej polowy") nie jest zbyt hm, smaczny, dla wielu innych osób... Ale wtedy chyba najlepiej jest po prostu obrócić się w drugą stronę, bo każdy ma swoje życie i robi z nim co chce. Chciałam tylko poniekąd napisać swoje przemyślenia na ten temat, jak ktoś może tak łatwo dać się hm, wykorzystać, i to często naprawdę świadomie. Oczywiście wiem, że czasem popełniamy błędy i nie wiemy dlaczego akurat tej nocy pozwoliliśmy sobie na to czy tamto z jakąś inną osobą, ale to inny przypadek: może pod wpływem właśnie zbyt wielu "procentów" we krwi, bądź z innego powodu, jednak okej - zrobiliśmy coś wbrew sobie, ale wyciągamy z tego później wnioski, lecz jeśli ktoś notorycznie powtarza takie sytuacje, bo czerpie z tego korzyści (to nic, że z n-tą osobą dopiero co poznaną, kiedy o poprzedniej już nie pamięta) to po prostu nie rozumiem, serio.

     Myślę, że to wszystko, co chciałam dzisiaj umieścić w tym wpisie. Wiem, że pokazałam tu trochę swoją krytyczną odsłonę, ale jak już napisałam na początku: to nie tak, że skoro nie przepadam za klubami, to od razu wszystko w nich potępiam. Naprawdę rozumiem takie wyjście z gronem znajomych, bo a nuż będzie fajnie, świetnie się wybawimy, wytańczymy i tak dalej, oczywiście, jeśli potrafimy bawić się w miarę kulturalnie. To też nie tak, że mówię wielkie "nie" wszelkim rodzajom alkoholu, bo każdy czasami może wypić, ale też z umiarem, a nie tak, by robić później multum rzeczy jakie przynoszą tylko szkody nam i innym... Chciałam tylko napisać własne przemyślenia odnośnie tych paru spraw wyżej, stąd możecie się ze mną zgodzić, albo i nie (a każdy ma własne zdanie i osobiście to szanuję, naprawdę), ale jakoś chciałam właśnie na ten temat naskrobać dzisiejszy artykuł. Śmieję się, że znajomy mi polecił, bym zawsze w razie czego nosiła ze sobą notatnik i długopis, a nuż znajdę coś istotnego do zapisania i rozważenia później na blogu (dziękuję za pomysł, G!), stąd chyba zacznę to robić. W sobotę mi go brakowało, ale zanotowałam sobie wszystko w głowie i tym samym powstał ten wpis. Mam nadzieję, że powyższy tekst czytało Wam się w miarę dobrze. Niedługo znów postaram się coś napisać, właściwie mam pomysł na kolejną interpretację tekstu pewnego utworu muzycznego, więc pewnie o tym będzie kolejny post. Póki co - trzymajcie się!