Moja książkowa jesień

     Ach, ta jesień! Wraz z pojawieniem się tej pory roku, cały świat zaczyna się zmieniać. Zieleń zostaje zastąpiona przez istne szaleństwo kolorów, kiedy liście spadają z drzew, tworząc wszędzie różnobarwne dywany. Często jednak, jesieni towarzyszą także deszczowe dni, podczas których najchętniej owinęlibyśmy się cieplutkim kocykiem, spędzając czas w swoim ulubionym fotelu. Wtedy to nie mogłoby zabraknąć gorącej, korzennej herbaty, a przede wszystkim - ciekawej książki! Myślę, że właśnie to są powody, dla których jesień jest jedną z moich ulubionych pór roku. Mogę wtedy zagłębiać się w przeróżnych historiach, jakie to sprawiają, że chociaż na chwilę odcinam się od rzeczywistości, gdy moje place muskają delikatne kartki, a jednocześnie słucham, jak deszcz wygrywa za oknem kolejną swoją melodię... 

     Dlatego też dzisiaj chciałabym przedstawić Wam trzy książki, które według mnie, są idealne na ten jesienny czas, a przede wszystkim wieczory, podczas których możemy zrelaksować się w towarzystwie, pełnych ciepła, historii. Długo zastanawiałam się nad wyborem tych książek, do jakich to jestem w stanie wracać każdego roku, gdyż do każdej przeczytanej historii czuję pewnego rodzaju sentyment. W końcu się zdecydowałam, stąd polecam Wam poniższe tytuły.


1. Antoine de Saint - Exupery - "Mały Książę"

"Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu."

Właściwie wybór akurat tej książki nie był przypadkowy, a przede wszystkim - nasunęła mi się na myśl od samego początku. Historię Małego Księcia zna chyba każdy, gdyż towarzyszy nam ona już od najmłodszych lat. Sama kilkakrotnie czytałam tę książkę - zarówno jako lekturę szkolną, jak i również w celu spędzenia po prostu czasu w towarzystwie ciekawej historii. To niby banalna powieść, opowiadająca o małym chłopcu, który ciągle poszukuje znaczenia przyjaźni, miłości, przywiązania do drugiego człowieka oraz brania za niego odpowiedzialności. Znajduje te wszystkie wartości, dzięki czemu w końcu potrafi zrozumieć, co jest dla niego najważniejsze. To przepiękna, jak wspomniałam, niby prosta historia, a niosąca ze sobą mnóstwo ciepła. Dlatego też, podczas jesiennych, deszczowych wieczorów, sięgnięcie po książkę "Mały Książę" wypełni każde, nawet najbardziej zimne serce, niezwykłym ciepłem, będącym w stanie roztopić wszelki lód. Co więcej, mam niezwykły sentyment do tej historii, bo już od samego początku pokazuje, że my, dorośli, czasami zatracamy się za bardzo w ciągłym biegu, stresie, jaki niesie ze sobą każdy dzień i zapominamy, że kiedyś też byliśmy dziećmi, tak pełnymi wyobraźni. Anoine de - Saint Exupery w swoim dziele przypomina nam o tym, byśmy zawsze gdzieś w sobie mieli tę cząstkę dziecka.

2. David Nicholls - "Jeden dzień"

"-Ważne, żeby mieć jakiś wpływ na losy świata - powiedziała - no wiesz, coś zmienić.
-Co, chcesz "zmienić świat"?
-No, nie od razu cały świat. Ale ten kawałek wokół siebie."

Książka, na którą trafiłam całkowicie przypadkiem, a jaka to od pierwszych zdań skradła moje serce. Historia dwójki ludzi, którzy byli w sobie zakochani, lecz będąc przyjaciółmi, bali się mówić głośno o swoich uczuciach. Piękna opowieść uświadamiająca nam, że jak głosi nawet okładka tej książki, czasami "możesz przeżyć całe życie, nie dostrzegając, że to, czego szukasz, jest tuż przed tobą". Pierwszy raz przeczytałam tę książkę właśnie we wrześniu rok temu, natomiast w tym roku w wolnej chwili, zamierzam powrócić do historii Emmy oraz Dextera. To, co również przyciąga mnie do tej powieści, to bohaterowie, a szczególnie postać Emmy Morley, bo mam wrażenie, że jest jedną z kilku kreacji żeńskich w literaturze, z którą mogłabym w prawdziwym świecie, szczerze się zaprzyjaźnić. Stąd, gdy dopadnie Was jakiś melancholijny nastrój, weźcie do ręki tę książkę. To nie jest jedynie historia miłosna, to coś więcej, gdyż pokazuje zmagania każdego z nas z przeciwnościami losu, uświadamia, że często popełniamy błędy, ale zawsze możemy je naprawić i uczy, że są pewne wartości, o jakie trzeba dbać całym swoim sercem. 

 

3. Nina George - "Lawendowy pokój"

"Przechowujemy stare czasy. Przechowujemy stare wydania osób, które nas opuściły. My sami jesteśmy takim starym wydaniem, pod skórą, pod warstwą zmarszczek, doświadczenia, śmiechu. Tam jesteśmy jeszcze dawnymi osobami. Dawnym dzieckiem, dawną kochanką, dawną córką."

Największe rozterki wewnętrzne miałam przy wyborze ostatniej już, trzeciej książki. Jest tyle wspaniałych tytułów, a ja nie wiedziałam, który tutaj wpisać. W końcu zdecydowałam się na książkę "Lawendowy pokój", ponieważ czytając ją, coś się we mnie stopniowo zmieniało. Poznałam ją w marcu, tego roku, lecz wiem, że jeszcze nie raz do niej powrócę, może nawet tej jesieni, a później - każdej kolejnej... Tak wiele prawdy jest w niej zawartej o tym naszym, niezwykle kruchym życiu, że to aż ściska mocniej za serce.  Jednak co więcej, czytając tę książkę, mimowolnie przeniosłam się do Prowansji, czując bijący od tego miejsca klimat, tak, jakbym autentycznie spacerowała tymi samymi ścieżkami co bohaterowie. Dlatego na jesienną porę, czasami niezwykle ponurą, ta książka jest idealna. Sprawi, że poczujemy się, jakbyśmy nadal mieli lato, w dodatku we Francji, pośród mnóstwa lawendowych pól. Co więcej, dzięki tej historii być może na chwilę się zatrzymamy i zastanowimy, czy zawsze podejmujemy właściwe decyzje i czy czasem nie warto po prostu żyć pełnią tego naszego życia, bo nigdy przecież nie wiadomo, co nas czeka. 

    To już wszystko jeśli chodzi o dzisiejszy wpis. Post powstał w ramach akcji #jesienzfeeria. Jeśli również jesteście blogerami książkowymi, zapraszam Was serdecznie do wzięcia udziału w konkursie organizowanym przez Wydawnictwo Feeria Young. Więcej informacji znajdziecie na: 

• Wydarzeniu na facebook'u
• Fanpage'u Feeria Young 

    Zatem... książki w dłoń i włączcie się do akcji, polecając warte przeczytania lektury! :)