Twórczość własna - czyli momenty, gdy wydaje mi się, że potrafię pisać poezję

     Często na fanpage'u mojego bloga wrzucam teksty własnego autorstwa - czy też jakieś krótkie cytaty, jakie być może wykorzystam w swoich opowiadaniach, czy też fragmenty tej prozy, jaka gdzieś tam się tworzy, czy też wiersze. Te ostatnie pojawiają się najrzadziej, ponieważ nigdy nie czułam, że potrafię pisać piękną poezję. Ale wiecie, tak naprawdę kiedy zaczęłam pisać, to od tych krótkich, kilkuwersowych tekstów wszystko się zaczynało. Najpierw była próba pisania poezji, a dopiero później zaczęłam tworzyć dłuższe teksty, tym samym stwierdzając, że jednak bliżej mi do prozy. Mimo to, od czasu do czasu, otwieram swój notatnik, biorę w dłoń ołówek i skrobię sobie parę wersów, układając je w całość, która może nie zawsze brzmi logicznie, ale sama dokładnie wiem, co "podmiot liryczny miał na myśli". ;) 

       Dlatego też, z racji, że nie każdy, kto obserwuje mój blog, wpada też na fanapage, bądź też może z tego powodu, że wiersze, jakie tam wrzucam, wkrótce nikną w stosie innych postów, postanowiłam, że od czasu do czasu podzielę się z Wami twórczością własną. Każdy wpis tego typu będzie zawierał dwa wiersze. Wszystkie natomiast powstały stosunkowo niedawno i ciągle powstają nowe. Ten powrót do poezji nastąpił bodajże gdzieś w maju. Możliwe, że krótko dopowiem coś do każdego bądź też zostawię je dla Waszej interpretacji - wszystko będzie zależeć od danego tekstu. 

Niedopowiedzenia

Szczątki zdań wirują

Wokół rozsypanych słów

Pełne cukru kłamstwa

Przeplatają się pomiędzy

Goryczą pojedynczych prawd

By następnie tak bezwładnie

Opaść na samo dno

Duszy, pełnej pytajników

Atakując ją krzykiem

Niedopowiedzeń.

Nigdy nie byłam zbyt dobra w robieniu tytułów, dlatego najczęściej są one ściśle związane z tekstem, krótkie i na temat. Pamiętam, że ten tekst powstał , gdy któregoś wieczora wracałam do Krakowa. Pojechałam wtedy ostatnim autobusem, stąd też wokół panowała ciemność, światło wiadomo - nie było go za bardzo, więc czytanie odpadło. Została muzyka i poniekąd pod jej wpływem, ale też z powodu innych myśli, jakie plątały mi się w głowie powstał powyższy tekst. Zapoczątkował tak naprawdę powrót do pisania wierszy.

Dym

Pozornie delikatny obłok

W rzeczywistości strzępek dymu

Od malinowych ust płynący

By wcześniej zatruwając płuca

Móc unieść się ku niebu

Dając jedynie chwilowy

Moment zapomnienia

Powyższy tekst powstał na pewno pod wpływem impulsu, jak większość tych właśnie krótszych form. Nie będę chyba nic więcej do niego dopowiadać, bo w zasadzie nie wiem, co tak naprawdę skłoniło mnie do napisania właśnie takich słów. Ale z racji, że zgrały się w miarę w całość, dodałam je do mojego magicznego notesu.

     To już zatem wszystko, jeśli chodzi o dzisiejszy, krótki wpis. Dzielę się z Wami częścią moich myśli, które sama przeniosłam na papier, a jakie to powstały zainspirowane być może jakąś sytuacją, jakimiś ludźmi czy też czymkolwiek innym. Mam nadzieję, że przypadły Wam do gustu, a może pokusicie się właśnie o jakąś interpretację - kto wie? ;) 

      Niebawem pojawią się kolejne teksty, a te, z cyklu twórczości własnej również jeszcze nie raz tutaj zawitają. Póki co - trzymajcie się!